I do not know whether in Poland the results would be as good”. The text of Polish Dictation for Adults

“The text of dictation was really tricky. It contained really difficult and complex words. I am full of admiration for the participants. I do not know whether in Poland the results would be as good” said Małgorzata Burta, the chairwoman of the committee of Polish Dictation for Adults, in an interview for zw.lt. The dictation was organised on Sunday in the House of Polish Culture in Vilnius. We present the text to the readers and encourage to have a try.

On Sunday 77 people fought for the title of Champion of Polish Orthography in Lithuania. The winner, a poet and journalist Henry Mażul, made only one error in the text .

“The level of work, as usual in such dictations for adults, was diversified. However, the best works were really at a high linguistic level. Is is great that there are people who love Polish. They care deeply about the quality of the language” said Małgorzata Burta.

She assured that there was no dominant error. “Some people coped with difficult words perfectly, others on the contrary. Each work was a challenge” said the jurywoman.

It seems that words with the letter ‘h’, e.g. hebanowy (eng. ebony) were the most difficult. Lithuanians pronounced this letter differently than Poles, more gracefully. Perhaps, errors were the result of my diction. I didn’t take into considertion the voiced pronunciation of ‘h’” wonders M. Burta.

Below we present the entire text of dictation for adults. The author is dr Tomasz Korpycz from Cardinal Stefan Wyszyński University in Warsaw.

Nie najuczciwszy dziennikarz

Piotr był trochę nieswój, gdy niósł do redakcji miesięcznika „Lećmy Wyżej” nie swój minireportaż o maksiproblemach pseudowilnian zajmujących się paralotniarstwem. A wszystko zaczęło się od tego, że nie chcąc po raz kolejny wyjść na niedowarzonego dziennikarza, poprosił o pomoc kogoś, kogo mu polecił zaprzyjaźniony lekarz pediatra. Wbrew swoim zamiarom nie zwrócił się  jednak do najlepszego informatora w okolicy, ale do zwykłego modelarza amatora znad meandrującej rzeczułki o wdzięcznej nazwie „Czarna Woda”. Ów pseudofachowiec, który chwalił się tytułem wicemistrza gminy w lataniu precyzyjnym, w gruncie rzeczy był quasi-znawcą zagadnień lotnictwa. Ograniczał się jedynie do tego, że półleżąc na swojej nie najwygodniejszej wersalce, sklejał modele statków i samolotów i wycinał zdjęcia balonów, spadochronów oraz lotni ze wszystkich gazet, jakie mu wpadły w ręce. Nic dziwnego, że jego pokój wprost usłany był pożółkłymi,  a nawet rudobrązowymi od słońca lub też zszarzałymi od kurzu ścinkami, które szczelnie pokrywały przepiękną podłogę z hebanowego drewna ułożonego w arcymisterne esy-floresy. Kiedy Piotr już drugą godzinę wysłuchiwał, co ten hochsztapler ma do powiedzenia o lataniu, pluł sobie w brodę, że nie znalazł innego interlokutora. Wreszcie przerwał mu w pół słowa i czmychnął z tej ponurej rupieciarni. Nieubłaganie zbliżał się termin oddania tekstu do redakcji,  więc chyżo pobiegł do mieszkającego nieopodal dobrego druha Pawła. Ten otworzył mu drzwi swojego nowo zakupionego mieszkania, obejmując wpół ukochaną Helusię: niedawno poślubioną żonę, która była pół Polką, a pół Litwinką. Po ponaddwuipółgodzinnej dyskusji żonkoś dał się przekonać do ekspresowego napisania artykułu. Gdyby tego nie zrobił, toby całkowicie pogrążył Piotra, który miał ostatnią szansę na zrehabilitowanie się za niedawną wpadkę, czyli pomylenie Związku Polaków na Litwie ze Związkiem Litwinów w Polsce. Na szczęście przyjaciel nie zawiódł i po kwadransie miał gotowy tekst. Wręczył go Piotrowi ze słowami: „Wyjątkowo przymykam oczy na łamanie przepisów o prawach autorskich i pozwalam ci to drukować pod twoim nazwiskiem”. To dlatego niedoszły autor był taki nieswój, kiedy odnosił do redakcji gotowy reportaż.

Source: http://zw.lt/wilno-wilenszczyzna/nie-wiem-czy-w-polsce-bylby-tak-dobry-wynik-tekst-polskiego-dyktanda-dla-doroslych/

Tłumaczenie by Sara Howicka w ramach praktyk w Europejskiej Fundacji Praw Człowieka, www.efhr.eu. Translated by Sara Howicka within the framework of a traineeship programme of the European Foundation of Human Rights, www.efhr.eu.